Bende ilk başta hikayedeki piç benim sandım. Tabi tanımıyorum ki hikayenin ana karakterlerini. Yani tanıyorum da öyle bana kendini anlattıkları kadarıyla. Benim yalanlarım insanları üzmemek için genelde. İşte “saçların güzel olmuş”, “yok ya sen kilolu değilsin”,  “biliyorsun bu işi” falan tadında. Gerisi fıtratımda yok. Ne bileyim ben bunların hayatlarının külliyen yalanlardan, planlardan ibaret olduğunu. Ortamlarda da zekiyim diye dolaşıyorum oysa. Zeki dediğim de işte “dreyfus davası”. Yoksa naif karakterim izin vermiyor insanların doğru veya yalan söylediğini anlamaya. Bazen anlıyorum da, yok ya beni sevdiğinden yapıyordur falan diyorum. Veya beynimde bilmediğim daemonlar falan var, benim kontrolümde olmayan. Onlar böyle inanmamı sağlıyor.

Konu bu değildi zaten. Birilerine bir şeyler anlatırken de yapıyorum ben bunu. Geçen birine layer 7 saldırıları ile ilgili mevzuyu anlatayım dedim. Önce spf ve dkim kaydından girdim, sonra kurtlar vadisi, 28 şubat ve illümünati ile konuyu bağlamaya çalıştım. Neden böyleyim onu düşünüyorum muntazaman. Ha işte konu bu değildi. Bir örüntü hikayesi var. Karşı tarafta tamamen masumiyetine inandığım biri var. Yanında da hikayedeki en masum ve mağdur kişi olduğunu düşündüğüm başka biri var. Bense hikayedeki piçim. Masumu yoldan çıkaran, “kızların efendi adam yerine, piç adam tercihindeki” piçim. Yoldan çıkartmak içinde her şeyi yapıyorum. Roman, şiir, bilgi, birikim falan hepsini ortaya koyuyorum. Kitap falan yazıyorum. Bilerek de yapmıyorum ha, hoşuma gidiyor böyle olmak. İyi de oğlum ben piç değilim ki? Tezatlık var bu işte dedim bir ara. Sonra sonra anladım. Masum yalancı, mağdur piçmiş meğer. Bense hikayedeki efendi adammışım ve piçe tercih edilmişim aslında. Bakın çok enteresan gerçekten.

Buradaki tutarsızlık şuradan geliyor aslında. Bunları daha sonra anlıyorum değil, farkındayım ama daemonlarım izin vermiyor galiba. Şu hayatta en sevdiğim yazılımlardan biri asterisk. Neden? Çünkü basıyor ekrana logu. Bir santral yazılımında olmasını istediğin hatta istemediğin her bir şeyi log olarak veriyor herif sana. Register olmuş cihaz telefonu kaldırdığı andan, bastığı her tuşa, gelen aramada, ivr kaydında nereye bastığına, çalacak sese, kullandığın agiye her şeyi basıyor herif. Bir de öyle hızlı geçiyor ki bazen loglar, geçerken hatayı bulabilmek müthiş keyif veriyor bana.

İşte log okumayı bilen/seven adamım ama gerçek hayatta böyle bir sebep/sonuç ilişkisini zor kuruyorum. Farkındayım dönen tüm dolapların aslında fakat beynim insanların bu kadar sığ/irrite olabileceğine inanmak istemiyor. Ezcümle o hikayedeki piç ben değilim. O hikayedeki piç başkası, o hikayedeki kaltak da, her beyni ile parmakları arasında koordinasyon kuramayan bireyin yapabileceği şeyi yapıp piçi tercih ediyor işte.

Ama niye kızgınım aslında biliyor musun? Seninle gidemediğim her konser, seninle birlikte izleyemediğim her film, okuyup sana anlatamadığım her kitap, her mutlu anım için kızgınım sana. Beraber yaşamak varken tek başıma yaşattığın için kızgınım.