Aslında bu söz ile başlıyor konu. Bazen insan birilerinin ses tonuna aldanıyor. Karşıdaki insanın sesi o kadar güzel geliyor ki; sanıyorsun karşında bir tanrıça konuşuyor, ki nitekim Medusa’nın tanrıça olduğunu söyleyen kaynaklar da var. Şimdi şöyle;

Başlıyor. Ama bir yerde de bitmek zorunda olduğunu görüyorsun. İstanbul gibi geliyor bana konu. Bir yerde bitecek yani İstanbul. Bazı insanlar İstanbul insanı. O keşmekeşliği seviyor. Sen alışamıyorsun. Bulunduğun küçük şehirde 3 dakikalık kısa bir trafik olunca bile bunalıyorsun. Fakat diğeri o trafiği bildiği halde, o keşmekeşliği yaşadığı halde sevmekten vazgeçmiyor. Sen olamıyorsun. Yapamıyorsun. İnsanlar sanki üstüne üstüne geliyor gibi hissediyorsun lakin o hissetmiyor. O yüzden sen İstanbul insanı olamıyorsun. Olamadığın için de İstanbul insanından uzak durmayı şiar edinmelisin.