Sanırım başıma gelen şey için fena halde kızabilirdim… Ama dünyada bunca güzellik varken kızgın kalmak oldukça zor. Bazen hepsini bir anda görüyormuşum gibi geliyor ve bu çok fazla.. Kalbim, patlamaya hazır bir balon gibi doluyor. Sonra sakinleşmeyi hatırlıyorum. Tutunmaya çalışmaktan vazgeçmeyi. O zaman üzerimden yağmur gibi  akıp geçiyor. Ve sonsuz bir minnet duyuyorum. Küçük, aptal hayatımın her bir anı için.

Eminim neden bahsettiğim hakkında hiçbir fikriniz yok. Ama merak etmeyin; bir gün anlayacaksınız…